Ona ostonada turar miltirab,

Ko’z ochib – yumguncha o’tmoqda kunlar.

Xizmatga jo’natgan o’g’lin sog’inib,

So’z terib ovunar, yig’laydi tunlar.

Qalbiga kuz kelgan yog’maydi hech qor,

Ayanchli alanga qurshab olmoqda.

Bir paytlar yorini kuzatgan chog’lar –

Suratda aks etib, yodga solmoqda…

Shunda kichik qizi hayqirar tog’da,

Toshlarni to’ntarar ovozlarida.

Aka… degan go’zal sog’inchli ovoz,

Dunyoni erkalar o’z nozlarida.

Ona oshiqadi darvoza tomon -

 Sakkiz qiz o’stirgan etaklarida.

Sog’inchli yoshini to’kar bolam, deb –

O’zbekning ul beva – erkaklari – da!!!